Vandaag opnieuw eens vroeg uit de veren om de mountainbike op te springen. Ditmaal vindt het fietsfeest plaats in Thuillies, een verlaten dorpje ten zuiden van Charleroi nabij Thuin. Het werkpaard van dienst is de oude Be One fiets wegens “Orbea nog niet hersteld”. Eenmaal ingeschreven worden we al onmiddellijk onverhard de weg opgestuurd. Het traject was echt subliem! Heel veel bospassages, leuke singletracks, afwisselend stijgen en dalen en bovendien een schitterende omgeving. Blijkbaar hoef je helemaal geen 2 uur in de wagen te zitten om een Ardens gevoel te krijgen. Het gevoel in de benen was echter verre van soepel. Het was immers al van Malmédy geleden dat ik nog eens op de mountainbike zat en dat was best wel duidelijk. Reeds na een tiental kilometers voelde ik me moe en was er sprake van “des jambes lourdes”. Afzien dus… Net na de abdij van Aulne startte een deftige klim die ons bovenaan het bos van Thuin bracht. Hier ging het licht helemaal uit. Ik besloot mijn bikemaat Bert verder te laten rijden en klom op eigen tempo naar de laatste bevoorrading. Vlug nog wat rozijntjes, tuc-koekjes en wat water bijtanken en hopen dat het laatste deel van het traject beter verteerd wordt. Helaas… al vlug moet ik opnieuw de rol lossen en wanneer ik plots een pijl zie van de kortere afstand (58 km) besluit ik deze te volgen in de hoop wat vlugger terug aan de feesttent van Thuillies te komen. Ik gokte gelukkig goed want na zo’n 8 m bereikte ik de eindmeet. Neen, geen 75 km op de teller maar slechts 63 km. Neen, geen wow-gevoel maar wel zware benen en nog veel werk aan de winkel. Was het een toevallige off-day of toch een duidelijk signaal dat het lang geleden was dat er zo’n afstand werd gereden? We zullen zien! Eén ding staat vast: Thuillies is een schitterende plekje om te biken en volgend jaar komen we zeker terug (met betere benen en een Orbea-fiets).