De website van Bert, Joke, Marie, Mats en Clara!
Vandaag trok Clara met haar curverbox vol ingrediënten naar oma om er samen wafels te bakken. Tijdens het weekend voor oma haar 75ste verjaardag beloofden we immers allemaal om maandelijks oma eens te verwennen. Twaalf maanden en twaalf familieleden: het kon niet beter uitkomen!
Samen wafels bakken was Clara haar momentje met oma. En of er genoten en gesmuld werd!
Nu oma 75 jaar wordt, trekken we er met zijn allen nog eens een weekendje op uit. Bestemming is ditmaal de Vlaamse Ardennen. In Zulzeke verblijven we in ‘t Nophof, een hoeve gelegen met zicht op de kapel Ten Boeker en te midden de schitterende wandelpaden die deze regio rijk is. De zithoek was trouwens ingericht in de oude koeienstal! Dit zorgde wel voor heel unieke beelden. Drie dagen lang konden we (ondanks het mindere weer) even op rust komen in de stilte die deze streek uitademt. Een fietstochtje op zaterdagmorgen (met helaas een klapband voor Jonas) en een wandeling in de namiddag zorgde voor een sportieve dag. ‘s Avonds werd er nog een quiz gespeeld en genoten van een lekker biertje. Op zondag gingen we wandelen in het Hotondbos en was er de verjaardag van oma. Ook nonkel Sooi en tante Nine maakten de oversteek naar het Nophof om samen een stukje taart te eten. De muzikale bende kleinkinderen zorgde voor de muzikale omlijsting. ‘s Avonds trakteerde oma Tine nog op de top van de Kanarieberg in de mooie én lekkere bistro ‘de Boekzitting’. Santé op oma’s verjaardag!
Het weekend sloten we op maandag af met een looptochtje richting Koppenberg waar de crossers zich aan het opmaken waren voor de traditionele cyclocross. In de namiddag konden we vanuit de warme zithoek de stortbuien zien neervallen op het parcours en zagen we hoe Iserbyt de maat nam van de anderen. Na de koers (op tv) trokken we ook huiswaarts en genoten we nog na van een gezellig, familieweekendje in de Vlaamse Ardennen.
Als oma jarig is dan moet er samengekomen worden. Zo hoort het en dat vinden we fijn! Vandaag was de bestemming Dranouter om er eerst even sportief tegenaan te gaan om ons nadien culinair te verwennen in een plaatselijk restaurantje. We vertrokken aan de Lijstermolen op de top van de Rodeberg om via de wandelknooppunten doorheen de Douvevallei naar Dranouter te trekken. Gespaard van regen kwamen we aan in het centrum van de folkmuziek en genoten we eerst nog van een opwarmertje in eetcafé ‘t Folk vooraleer we naar het gezellige restaurantje ‘In de Bralle’ trokken. Zowel jong als oud kon er smullen van heerlijke gerechten in een aangenaam kader. Er kon gekletst worden en bovenal: we waren nog eens samen! En ja, de afwezigen hadden weeral eens ongelijk (al zal hen dit maar weinig deren)!
Oma Tine is weer een jaartje ouder en dat vieren wij! Taxi Vanhauwaert pikte oma Tine op om nadien naar Bellegem te rijden om er te genieten van een lekker ontbijt. Nadat we onze buikjes stevig gevuld hadden konden we er tegenaan om de stapschoenen aan te trekken en naar het Mortagnebos te trekken. Onder een stralend zonnetje en… jaja, temperaturen tot boven de 15°C verkenden we de mooie streek rond Sint-Denijs. We passeerden ook aan de hoeve van fruitboer Harry maar die hield juist zijn middagpauze. We zetten dan maar onze wandeling verder zonder pitstop. Maar geen nood! Bij terugkomst in Bellegem waren er nog lekkere pannenkoeken, knapperige pistolets en een lekker biertje te verkrijgen. De kinderen speelden er nog op los en wij genoten nog van het gezellig samenzijn.
Jaja, oma Tine is weeral een jaartje ouder en dat moet gevierd worden! We besloten dan ook om de dag samen te starten en te genieten van een lekker ontbijtje. Nadat onze buikjes goed gevuld waren, was het tijd om de stapschoenen aan te trekken en te speuren in het bos. In het Hellegatbos op de Rodeberg is er nl. een nieuwe wandeltocht ‘speuren in het bos’ waarbij ook kinderen mogen meezoeken. De kaart dien je af te halen op de toeristische dienst van Heuvelland maar is wel vrij te verkrijgen. Een aanrader! De wandeling deed ons dalen en klimmen op de bulten van de Rodeberg en eindigde aan de vernieuwde speelruimte waar ooit het openluchtzwembad stond. Deze site is helemaal omgetoverd tot een aantrekkelijk en uitdagend speelgebied.
Veel tijd om te spelen was er echter niet want onze ‘heksestoel’ wachtte… . In het gezellige ‘den Heksestoel’ in het centrum van Loker mochten we proeven van de heerlijke keuken. Een tof plekje waar de smaakpapillen wel varen! Om deze zonnige (het leek wel lente)dag af te sluiten trokken we nog heel even naar het speeldomein op de Rodeberg zodat de kinderen zich nog eens konden uitleven vooraleer ze moe en uiterst tevreden de terugweg konden aanvatten. Genoten van een mooie dag!
Gisteren verrasten we oma Tine nog even in haar drukke bezigheden van de voorbije week met een ‘verhuis-afscheids-barbecue’. Na 40 jaar lief en leed in de Veldstraat 42 wordt er op maandag 28 juli afscheid genomen en keert oma Tine terug naar de roots, haar heimat: de Lode de Boningestraat. Daar wacht in residentie Agnes een mooi vervolg en een nieuwe episode. Residentie Agnes: het is weer een beetje thuis komen dus….
Voor ons allemaal, de Vanhauwaertjes, is het ook afscheid nemen van onze stek. Hier groeide ik op, speelde ik in de zandbak, droomde ik van een vijver in de tuin, zat ik op de schommel met mijn kip die de naam Kermit kreeg en genoot ik van alle huisdieren die de revue passeerden. Poezen (waaronder Sloeber die er ooit in slaagde om haar jongen ter wereld te brengen op de achterbank van onze auto), kippen, dwergkonijnen die meestal uitgroeiden tot Vlaamse reuzen, kwartels, parkieten, kanaries en zelfs duiven vonden hun thuis in de Veldstraat. Mijn droom om boer te worden werd een stukje verwezenlijkt in mijn kindertijd.
We konden ook telkens ravotten in de tuin, hielden tornooitjes tafeltennis en spraken met de vrienden uit de buurt af om rolschaatswedstrijdjes te organiseren op het wandelpad. Elke dag opnieuw werd er gevoetbald op het pleintje en waanden we ons Ceulemans of Vercauteren. Schone tijd!
In de Veldstraat 42 moest er ook gewerkt worden. Niet enkel door ons maar ook de herinnering aan ‘ons vader’ die er op zijn bureau zat, de neven Koenraad en Ludwig die deel uitmaakten van de ploeg en steevast van de koffie genoten, de belastingcontroleur die aan de livingtafel zat als je van school thuis kwam en vriendelijk een hand ging schudden of mijn eigen kamertje met mijn bureau waar ik menig cursussen probeerde in mijn geheugen te prenten.
Ook enkele losse flodders zullen de herinnering aan de Veldstraat 42 levendig houden. Zo speelden we ‘lekker’ in de isolerende glaswol die werd geleverd voor de garages tot we ‘s avonds gek werden van de jeuk, stonden de kuikentjes die we meekregen van school in een kartonnen doos op de chauffage en passeerden we voor het slapengaan steeds aan vaders plekje in de zetel voor een ‘god zegen en beware je’. Toen pas konden we rustig vertrekken naar dromenland.
Mooie herinneringen die blijven. Tot altijd.
Vandaag mocht oma Tine 65 kaarsjes uitblazen. Nou ja, we lieten de kaarsen achterwege en verrasten oma met een lekker ontbijt in haar eigen huis. Na de pistolets, chocoladekoeken, geurige koffie en zachtgekookte eitjes was het tijd voor actie! Het muzikale geschenk mocht de ronde doen op de klanken van de songfestivalwinnaars van de afgelopen 65 jaar. In sprongen van 5 jaar namen we een duik in het verleden. We dansten de twist, speelden ‘ik ga naar zee en ik neem mee…’, proefden van het leven en slagroom, luisterden naar Sandra Kim en keken in het fotoalbum en zagen kleine Bertjes, Dieterkes en een mini Ilse.
Na een lunchpauze was het tijd om de buitenlucht op te snuiven en trokken we naar de Palingbeek. De kids genoten met volle teugen en liepen door veld en bos. Een spelletje Kubb en wat ravotten op het speelplein zorgden ervoor dat de dag voorbij vloog. Toen de maan reeds piepte, trokken we huiswaarts om te smullen van lekkere spaghetti en nog eens de oude dia-doos open te trekken. Beelden van de jaren 70 werden op de muur geprojecteerd en vormden de ideale afsluiter van een geslaagde dag! Nog eens proficiat oma!
Vandaag trokken we op uitnodiging van oma Tine naar Watou. Met paard en kar stond er immers een verkenningstocht gepland langsheen de prachtige ‘skreve’ tussen Frans-Vlaanderen en West-Vlaanderen. De schitterende zomerdag zorgde ervoor dat de voorziene stops meer dan welkom waren. De twee stoere paarden trokken ons zo’n 16 km lang doorheen het prachtige landschap. Af en toe was het wel eens zweten achter de overdekte huifkar maar toch was het genieten! Uiteindelijk sloten we de tocht af in “De strooyen hen”, het plaatselijke restaurantje met uitgebreid terras en speeltuin. Op die manier was het voor de kids ook nog aangenaam tafelen! Kortom, het werd een meer dan geslaagde daguitstap. Dankuwel, oma Tine!