De website van Bert, Joke, Marie, Mats en Clara!
Eindelijk lukte het nog eens om met zijn allen samen te komen en feest te vieren. Meteen een dubbel communiefeest: eentje voor Marie in uitgesteld relay en eentje voor Mats met wat voorsprong aangezien het Vormsel nu pas plaats vindt op 12 september. Plaats van het gebeuren was de Wijnbergschool. Onder het grote afdak konden we veilig en droog genieten van een gezellig en lekker feest.
Tijdens de maand juli vindt er bij Fourcast elke week een Future Move Kids kampje plaats. Een week lang worden de kinderen er ondergedompeld in VR, programmeren, 3D printing, E-sports, gamen, drones en nog heel wat andere zaken. Viktor en ikzelf hadden beloofd om een handje toe te steken gedurende een vijftal dagen. Voor ons was het een rijke ervaring en leuk om van de enthousiaste sfeer te proeven bij het Fourcast team. De kinderen waren steeds hele enthousiast en genoten van de mogelijkheden die ze aangeboden kregen om met een VR bril te werken of eens met een drone te vliegen. Hier zit zeker toekomst in al zou een combinatie met sport / spel misschien voor nog meer evenwicht zorgen.
Ook Mats neemt afscheid van de basisschool. Na Marie is dit dus al nummer twee die zich opmaakt om straks te starten in de middelbare school. Zijn volgende bestemming wordt het VTI te Menen om er de richting STEM te volgen.
Een richting op zijn lijf geschreven! Maar eerst nog een tweetal dagen genieten in SPWe-Basis. Het sobere maar mooie afscheid toonde alvast nog eens onze Mats op zijn best: al goochelend en met een glimlach gaf hij zonder stress het beste van zichzelf in de goochelact. Daarna mocht hij zijn diploma officieel in ontvangst nemen. Proficiat, Mats!
Wat als het een warme dag wordt en je wil toch sportief uit de hoek komen? Wel, dan sta je gewoon wat vroeger op ‘s morgens en begin je aan een ochtendloopje. Genoten van deze vroege trip!
Na een midweekje Ardennen kozen we ditmaal voor de Kempen aan de grens met het Hageland. Dit weekendje is een alternatief voor het uitgestelde Vormselfeest van Mats. Vier dagen lang vertoefden we in de prachtige Linushoeve in de zuidelijke Kempen nabij Herselt en Wolfsdonk. Een plek om jeugdherinnering op te halen want hier vertoefden we ook meerdere keren op Chirokamp. Where’s the time?
Na de frisse paasvakantie lieten de weergoden ons nu ook weer in de steek: zeer wisselvallig en niet bijster warm. Gelukkig moet het geen tropisch weer te zijn om te wandelen, fietsen of te genieten van de schitterende streek.
Onze verblijfplaats lag vlak aan wandel- en fietsknooppunten waardoor we letterlijk maar de deur hoefden te openen om te vertrekken. Dat deden we dan ook de eerste dag met een verkenning van de buurt.
In de buurt van Herselt is er ook een aangepaste wandeling ‘stoerparcours’ om met kinderen op stap te gaan. Doorheen de bossen kom je enkele speeltoestellen tegen om het wandelen aangenamer te maken. Uiteindelijk is het een wandelingetje van zo’n 4 km in het domein Hertberg.
Op vrijdagnamiddag kozen we als vertrekplaats de abdij van Averbode om via de zanderige bospaden te eindigen in de alomgekende lekdreef. Een ijsje was meer dan verdiend na dit tweede wandeldeel van de dag. Uiteindelijk staat de teller toch ook weer op 10 kilometer voor vandaag. Goed gestapt allemaal!
Zaterdag waren er vooral veel buien, hier en daar een droog momentje maar toch ook de kans om de Demerbroeken te verkennen. Dit natuurgebied in Testelt is de graasweide voor koeien en paarden en wij mochten er gewoon deel van uit maken. Wat was dit tof om zo dicht bij deze grote viervoeters te vertoeven. De wandeling bracht ons richting Zichem om langs de boorden van de Demer terug te keren naar onze vertrekplaats. Ondanks de regen lieten we het niet aan ons hart komen en wandelden we toch zo’n 7,5 km door een mooi, ongekend gebied.
Deze streek heeft duidelijk heel wat te bieden. Neen, het zijn geen bergen maar wel mooie, eindeloze onverharde paden voor wandelaars en mountainbikers. Veel bos, zanderige bodem en vooral… prachtige natuur. Aangename kennismaking, Herselt!
Wat deed het deugd om weer eens in de Ardennen te vertoeven. Wat deed het deugd weer eens in Houffalize te zijn. Wat deed het deugd om te wandelen en te mountainbiken in deze schitterende streek. Wat heb ik dit gemist!
Echt, na meer dan een jaar zonder Ardens avontuur was dit een zeer blij weerzien met de andere kant van ons landje. De rust, de schoonheid, het andere ritme, het buitenleven, … het doet me telkens weer even stilstaan en genieten.
Ook al was het weer niet al te schitterend toch kreeg ik het warm vanbinnen na enkele dagen op de flanken van de heuvels rond Houffalize. Het is ook hier dat we meermaals kwamen kijken naar de wereldbeker mountainbike, dat we verbleven in de Moulin Bock en de eerste echte Ardennen mountainbikeritten maakten met de maten. Houffalize: waar we verbleven in Ol Fosse d’Outh tijdens de uitpijling van de LCMT, de plek waar we deelnamen aan de Houffamarathon of de XC-wedstrijden. De plek waar er Choufkes werden verzet, waar we op daguitstap kwamen om te biken en er zelfs nog eens door de sneeuw fietsten op onze eerste mountainbike. Zotte avonturen maar fabuleuze herinneringen.
Nu zoveel jaren later is het iets rustiger maar wil ik er toch nog steeds het maximale uithalen. ‘s Ochtends de mountainbike op om te genieten van de prachtige tracks en in de namiddag de wandelschoenen aanbinden om de streek te verkennen met het gezin.
We kozen dit keer ook voor een wandeling in Buret, een deelgemeente van Houffalize. Clara gaf me ooit eens het boek ‘Wandelen in de Ardennen’ waarin heel wat tochten uitgestippeld staan. Deze 8 km lange wandeling bracht ons eens op andere paden en in een andere streek van Houffalize, flirtend met de landsgrens. Mooi!
Na drie intensieve dagen in de Ardennen mocht de balans er best zijn: 105 km mountainbike en 2625 hoogtemeters + 28 kilometer gewandeld en 521 hoogtemeters. Chapeau ook aan de kinderen die deze wandelingen allemaal vlotjes verteerden.
Dit was echt een blij weerzien en we kijken al uit naar het verblijf tijdens de grote vakantie. Nog wat warmer weer en het kan helemaal niet meer stuk in deze mooie omgeving.
Intussen toch al een dik jaar terug de loopschoenen aangebonden. Ik moet zeggen: ik heb de smaak opnieuw te pakken. Enkel jammer dat een aantal kleine ongemakken (rugpijn, spierpijn) me soms wat tegenhouden.Dit heeft natuurlijk ook te maken met de aard van dit beestje hier: misschien net iets te gedreven om steeds wat sneller en verder te lopen. Dat dit niet altijd goed is, wat ik maar al te best maar tja, éénmaal in actie wil een sporter steeds dat tikkeltje meer.
Enfin, ik ben blij dat ik het genot van het lopen terug ontdekte en hoop dit nog lang te kunnen doen (zonder pijntjes).
Nu de eitjes geland zijn is het tijd om zelf nog paaskoekjes te maken. Met een doos van een zekere dokter in de pizza’s en andere deegproducten kon de kroost aan de slag. Het resultaat mocht er zijn. Het zag er niet alleen mooi uit, het was nog lekker ook.
De jaarlijkse paaseierenraap mocht ook dit jaar niet ontbreken. Toegegeven, de kinderen zijn weer een jaartje ouder en de verstopplekken worden er niet makkelijker op maar het zoeken naar de chocoladebuit blijft toch altijd een spannend moment op Pasen. O ja, zalig Pasen en moge de beste winnen vandaag in de Ronde 😉
Mats vindt het plezant om zelf 3D tekeningen te maken. Aan de hand van enkele voorbeelden op You Tube maakt hij zijn eigen kunstwerken. Ditmaal werd het een trap die naar de kelder leidt. Daal je mee af?
