Een drôme-reis.
Onze jaarlijkse zomerreis bracht ons ook dit jaar weer in Frankrijk. Ditmaal was de minder toeristische streek van de Drôme de eindbestemming. We maakten eerst een tussenstopje nabij Tournus waar we gingen bootje varen en zwemmen om nadien koers te zetten naar het mooie vakantieverblijf ‘Le Chastan’ nabij Soyans. Dit verblijf bestaat uit een vijftal vakantiehuizen die worden uitgebaat door een heel vriendelijke Belg, Guy, die er de plaatselijke hoeve ombouwde tot een mooi, gezellig, prachtig gelegen vakantieverblijf. Te midden de schitterende natuur geniet je van een prachtig uitzicht en de rust. Hier mochten wij een weekje lang leven ‘als goden in Frankrijk’.
De eerste dag was het weer nog eventjes wat minder waardoor we het museum van snoep en nougat bezochten in Montélimar, zo’n 20 minuten verderop. We zagen er snoepjes uit de oude doos, mochten proeven van nougat en zagen ook een tentoonstelling over het speelgoed doorheen de tijd. Even herinneringen ophalen bij de eerste computerspelletjes, de flippo’s of de rummikub! Na al dit spelplezier was het tijd om een eerste keer het zwembad in te plonsen want bij ons verblijf hoorde ook een gezellig groot zwembad om de warmte van de voorbije dag van je af te spoelen. Zo gebeurde het ook na dag 1 (en de volgende dagen).
Op maandag trokken we het grote bos van Saou in. Dit ongerepte bos strekt zich uit over 13 km tussen de steile kliffen van Roche-Colombe (886m) en de Trois-Becs: le Veyou (1589m), le Signal (1559m) en la Roche Courbe (1545 m). Het is een spectaculair voorbeeld van een geologische plooi gevormd door spitse bergtoppen en bedekt met een dicht bos van witte eiken, dennen, beuken en ceders. Het bos wordt bewoond door gemzen, everzwijnen, steenmarters, wezels, marmotten en roofvogels.
We besloten er de klim te maken naar de kapel St. Médard die op een van de bergtoppen ligt. Het werd een wandeling met steile beklimmingen die voor Clara, Mats en Marie eigenlijk maar net gingen. We kregen even een bezorgde waarschuwing van een koppel om te melden dat het misschien net te gevaarlijk was met kinderen. Toch bereikten we allen de top en genoten er van een schitterend uitzicht! Missie volbracht! Uiteindelijk werden er bijna 450 hoogtemeters overwonnen en legden we zo’n 5 km af.
De dag nadien werden er nog méér grenzen verlegd want we gingen kanovaren op de Drôme. Niks spectaculair denk je dan tot de kano van mama en Mats plots kapseist en Mats even spoorloos bleek (onder de kano). Paniek in de andere kano en eventjes ben je ook machteloos. Gelukkig kwam Mats al snel aan het wateroppervlak maar de schrik was er niet minder om! Ook Clara maakte nog eens kennis met het (relatief ondiepe) water zodat er toch een paar blij waren dat de tocht er op zat. Toch was het ook een grensverleggend en leuk avontuur: zwemmen in de Drôme, picknicken langs de rivier, genieten van het mooie uitzicht: dit was het ook!
Op woensdagochtend sprong ik op de koersfiets om de col de la Chaudière te beklimmen terwijl de rest van de kroost genoot van lezen, spelletjes spelen en wat uitrusten. In de namiddag bezochten we Bourdeaux en Dieulefit en werd er … gezwommen. Eevn een rustdagje tussendoor kan geen kwaad!
Op donderdag trokken we terug de bergschoenen aan voor de wandeling rond Francillon sur Roubion. Deze wandeling brengt je naar het riviertje, de Roubion, waar je kan dammen bouwen, ploeteren of een ‘bad’ nemen. Het vervolg van de wandeling leidt je door het bos en de zonnebloemvelden terug naar het kleine dorpje. Er werden minder kilometers en hoogtemeters afgemaald maar het genot was zeker even groot.
Op vrijdag gingen we naar het marktje in Dieulefit waar de kinderen een mooie zomerhoed aankochten en we ons lieten overtuigen om nougat te kopen. Amai, wat was dit duur! We werden duidelijk ‘toeristisch beetgenomen’. Om deze avontuurlijke week compleet te maken eindigden we in de namiddag in het acroparc van Marsanne. Hier kon je allerlei klimparcoursen volgen tussen de bomen. Er was voor elk wat wils: van babyparcours tot zwarte pistes van meer dan 15 meter hoog! Ook nu werden er angsten overwonnen en kwam Clara via de deathride naar beneden van het groen parcours. Wat een prestatie en wat een afsluiter van deze schitterende, avontuurlijke week.
Het werd een week waarin we actief bezig waren en tijd te kort hadden om ook de leuke dorpjes te bezoeken of wat meer te genieten van zon en water. Uiteindelijk wil je ook zoveel mogelijk beleven in deze prachtige streek. We zagen zeker nog niet alles en een tweede bezoekje is zeker niet uitgesloten. Tot de volgende keer?
